vrijdag 13 april 2018

Nieuw leven

Hoog tijd om deze blog een nieuw leven in te blazen.
Vrouw in Noorwegen heeft het afgelopen jaar in Nederland gewoond, maar gaat 15 april a.s. weer terug naar Noorwegen.

Sinds 13 april 2017 woon ik weer in Nederland, maar alles is helemaal anders gelopen dan ik had gehoopt. Kort gezegd: het leven in Nederland viel bar tegen en ik mis Noorwegen en mijn kids, die beiden in Noorwegen wonen. Dus heb ik afgelopen januari besloten mijn hart te volgen en terug naar Noorwegen te verhuizen. En dat gaat 15 april a.s. gebeuren.

Voorlopig ga ik in Øversjødalen wonen. Ik kan daar een geheel gemeubileerd huis huren van een Noorse kennis. 6 jaar geleden zijn we met het hele gezin daar al eens gaan kijken. Ik zag me daar al helemaal wonen toen, maar het was te ver weg voor de scholen van de kinderen. En nu ga ik er dus alsnog wonen. Hoe mooi loopt het soms toch in het leven.

In dit huis ga ik wonen.
Op dit moment woon ik tijdelijk bij mijn zus in Oost-Souburg. Erg gezellig en ook een heel waardevolle tijd, met goede gesprekken en veel begrip voor elkaar. Dit houdt wel in dat ik voor mijn werk bij de Sligro in Roosendaal ietsje verder moet rijden. Gelukkig was dit maar voor 2,5 week, want vandaag, vrijdag de 13e, is mijn laatste werkdag.

In maart ben ik nog even in Noorwegen geweest voor een korte werkvakantie en natuurlijk om mijn dochter te zien in de musical Hair. Ik kon logeren bij een Noorse vriendin en heb de hele week prachtig weer gehad. En dat leverde weer mooie plaatjes op van Tolga:








De laatste 2 dagen was ik in Gjøvik voor de musical Hair en een moeder-dochter dag. Loreena deed het fantastisch! En de dag daarop hebben we een wandeling gemaakt langs het Mjøsa-meer.





Nu de laatste loodjes voor vertrek. Mijn autootje zit propvol gepropt en zondagochtend rijden we weg richting Noorwegen. We hopen er 3 dagen over te doen.

vrijdag 3 maart 2017

Vrouw in Noorwegen ....... nog wel.

Waar zal ik eens beginnen. Begin januari heb ik het besluit genomen om terug te gaan naar Nederland. Het was niet makkelijk om dit besluit te nemen en ik heb er dan ook een paar maanden over gedaan om zover te komen. Waarom terug naar Nederland?

Ten eerste: mijn dochter gaat daar volgend schooljaar studeren, is de bedoeling tenminste. Ze is bezig met aanmelden en inschrijven bij diverse hogeschool opleidingen. Ze blijft officieel in Noorwegen, bij haar vader wonen.

Ten tweede: na anderhalf jaar proberen en hard werken is het me nog steeds niet gelukt een vast baantje te bemachtigen. Het blijft bij invalwerk en ik hoor van velen dat het ontzettend moeilijk is om een vaste baan, ook als is het maar voor 10 uur in de week, te krijgen hier.

Ten derde: ik heb al mijn energie gestoken in het vinden van vast werk, waardoor ik minder energie kon steken in de yogalessen. Daardoor is de klandizie terug gelopen en dus ook mijn inkomsten. Vanaf deze maand (maart) kom ik in de financiële problemen, omdat ik eenvoudigweg niet genoeg inkomsten meer heb. De uitkeringsinstantie hier geeft niet thuis, dus van die kant hoef ik ook niks te verwachten.

Ten vierde: en deze vind ik zelf heel belangrijk: ik mis mijn familie. En ik wil niet zo'n ver-weg tante zijn voor mijn kleine nichtje. Ik heb niet eens genoeg inkomsten om 1x per jaar mijn familie te bezoeken. En ik voel een hele sterke drang om meer dan een ver-weg tante te zijn.

Dus daarom terug naar Nederland. 11 april vertrek ik. Het is nog een heel gedoe om alles te plannen. Mijn spullen te laten verhuizen is gewoonweg te duur. Voor 12 m3 moet ik tussen de 1200 en 1500 euro neer leggen. Dat gaat hem niet worden. Gelukkig heb ik 2 hele lieve, Nederlandse, vriendinnen hier die regelmatig naar Nederland gaan en wat spullen voor me mee willen nemen. Dus nu ben ik bezig alles uit te zoeken en er moet heel veel weg. Behoorlijk deprimerend soms. Maar aan de andere kant ruimt het ook lekker op.

Ik besef heel goed dat het ook in Nederland niet makkelijk gaat worden. Ik heb geen recht op een uitkering of bijstand, omdat ik al bijna 6 jaar uit Nederland weg ben. Dus ook daar wordt het elk dubbeltje omdraaien. Er zijn veel vacatures in Nederland, maar ik ben te oud (bijna 49), niet genoeg of verkeerde ervaring enz. Tja, dat heb je, als je stopt met werken om je kinderen fatsoenlijk op te voeden. En als je ene kind problemen krijgt en je besluit er voor hem te zijn in plaats van weer te gaan werken. Ik heb geen spijt dat ik dat gedaan heb, want dat kind is uitgegroeid tot een fijne vent. Maar ik zit nu wel met de gevolgen van dat besluit. En dat is niet altijd even makkelijk.

Gelukkig ben ik inventief en creatief genoeg. Dus heb ik een website opgezet en een Facebookpagina en ga ik beginnen met het geven van noorse les. Want noors, dat spreek en schrijf ik inmiddels goed! Verder heb ik mijn diploma en ervaring als yogainstructrice en energetisch therapeute. Ik ben gevraagd om met een paar andere mensen daar iets mee te gaan doen. Dus er is een begin.

6 weken nog tot ik vertrek. En eerlijk is eerlijk, ik voel me soms behoorlijk down. Al dat uitzoeken van die spullen. Al dat geregel. En tussendoor werken. Gelukkig dat ik nog yogales geef, want yoga houdt me op de been. Wat zou ik zonder yoga moeten?!

Er zijn gelukkig ook lichtpuntjes. Gisteren ben ik naar de dierenarts in Drevsjø gereden om de katten te laten inenten. Ik neem mijn 2 katten mee en Loreena komt in juni met haar 3 katten. Dus 5 katten die een vaccinatie tegen hondsdolheid moesten hebben, een ID-chip en een paspoort. Hier in Tynset zou met dat 5780 kronen gaan kosten. Drevsjø is hier anderhalf uur rijden vandaan en dat had ik er graag voor over! Ik moest daar 2318 kronen betalen! Voor dat verschil wil ik nog wel een keer rijden.

Om het moreel hoog te houden, heb ik mijn lieve schoonzusje gevraagd een filmpje te maken van haar schat van een dochtertje. En dat heeft ze gedaan, dus als ik het nu even niet zie zitten, kijk ik naar dat filmpje en weet ik weer waar ik het voor doe.

woensdag 14 december 2016

Dag met een gouden randje

 Even geleden dat ik een blog geplaatst heb, daarover in de volgende blog meer.
Maar eerst een blog over gisteren, dinsdag 13 december 2016.
Die begon met lekker uitslapen, want ik hoefde overdag eens een keer niet ergens naar toe. Eerst een heerlijke yogasessie gedaan, daarna mijn gezonde ontbijtje met havregrøt en toen lekker gewerkt. Reclame gemaakt voor de yogalessen in 2017. Hier en daar wat opgeruimd en kleren gewassen. Pannekoeken gebakken voor het avondeten en om 19 uur richting Vingelen.
Want daar hadden we een paardensleetochtje met het hele koor. Aangezien zowel Loreena als Tino nu ook in Sneppen zingen, gingen we er met z'n drietjes heen. Om 19.30 uur was het verzamelen voor Fjellheim, het gemeenschapshuis in Vingelen. Een paar koorleden hebben paarden en sledes. En op de kerstmarkt in Vingelen een paar weken terug ontstond het idee om dit als afsluiting te doen met het koor. Zo gezegd zo gedaan.

Er waren 5 paardensledes, die getrokken werden door Dølepaarden. Grote, rustige paarden. In zo'n slee zit je niet, je ligt half. Lekker op een rendiervel en onder een schapenvel. Iedereen had zich goed aangekleed: 3 lagen. Eerst een wollen legging en shirt, daarover je gewone broek en trui en dan een skibroek en dikke winterjas. Het was bijna volle maan, dus voldoende licht. Elke slee had een fakkel en bellen, dus het klonk gezellig en het zag er ook heel gezellig uit.

Paardensledes voor Fjellheim.
 Na een ritje door de sneeuw, stopten we in het bos. Daar stonden houten bankjes, waarop de rendierhuiden werden gelegd. Er werd een vuur gemaakt en koffie gekookt. Sommigen hadden pepperkaker (soort speculaasjes) meegenomen, anderen cake of worstjes die boven het vuur gegrild werden. Er werd gekletst en gezongen, kortom: een supergezellig sfeertje!


Loreena

Foto gemaakt door E.V. Solli
 
 

En hier zijn we weer bijna terug bij Fjellheim:

 

Al met al waren we 3 uur bezig: van half 8 tot half 11. Zoals 1 van de koorleden zei: dit was een avond waar herinneringen gemaakt werden.



woensdag 29 juni 2016

Update

Er is weer veel gebeurd de afgelopen 6 weken. Een beetje teveel soms.
Laten we maar bij het begin beginnen:

Zondag 22 mei hebben Loreena en ik met het koor gezongen tijdens de inzegening van de nieuwe priester in de kerk in Tolga. Leuk en interessant om zoiets eens mee te maken! De dienst was een mengeling van katholiek en protestant.

Sneppen tijdens de kerkdienst. Loreena staat rechts vooraan, bijna in het midden. En ik sta helemaal rechts achteraan.

Ik heb nog tot 6 juni in de bloementent gewerkt en Loreena heeft de rest van mijn uren overgenomen. Dat zou dan de hele maand juni en juli zijn, zo was dat tenminste afgesproken met de eigenaar en de andere medewerkers. Maar 1 week geleden kreeg ze ineens op zondagavond een sms met de mededeling: bedankt voor je inzet, maar we hebben je niet meer nodig de rest van het seizoen. Ik ben zo ontzettend boos geworden, dat ik er zelfs iets van op Facebook heb gezet. Iets wat ik normaal nooit snel doe. Potverdorie, heeft ze eindelijk een zomerbaantje, gebeurd er dit! Ik twijfel nu of ik de eigenaar moet aangeven, want het was zwart werk, en dat is natuurlijk verboden. Ik ben er nog niet uit.

Begin juni had ik 3 inwerkdagen bij Litun, een instelling voor geestelijk gehandicapten. Ik was al støttekontakt (steuncontact) voor iemand daar en dat heeft geholpen om dit zomerbaantje te krijgen. In het begin was het even wennen, maar het gaat vast wel lukken.

Per 1 juni ben ik ook begonnen als BPA, brukersstyrt personlig assistent. Ik werk nu 7,5 uur per week, verdeeld over 3 dagen, bij een mevrouw in Tynset. Voornamelijk poetsen, maar ook af en toe boodschappen doen en persoonlijke verzorging. Dit is een vast baantje tot eind november, dus dat is super! Het enige minpuntje is dat deze dame behoorlijk veeleisend is, dus echt leuk werk is het niet. Maar goed, ik denk dan maar aan mijn bankrekening, zet mijn blik op oneindig en mijn verstand op nul. Het is gelukkig maar 7,5 uur per week.

In de tussentijd heb ik ook nog een gesprek gehad met Røros Næringshage, een bedrijfsvereniging in Røros. om een soort samenwerkingsverband op te zetten met allerlei alternatieve leraren (yoga, tai chi enz.). Ik zou dan alle mensen in kaart moeten brengen en zij zouden dan een bijeenkomst plannen om met iedereen hierover te praten. Aangezien ik nu tot over mijn oren in het werk zit, laat ik dit even varen. Ik kan niet alles.

4 juni zijn Loreena en ik gezellig naar Savalen geweest om te daar op het strandje bij het meer te picknicken. De wind was koud, maar in de beschutting van een hutje was het toch heel lekker en super gezellig.


Uitzicht vanaf ons plekje.




10 juni hadden we een afsluitingsfeestje van het koor bij de hut van 1 van de koorleden. Het werd een gezellig avondje. Overigens ben ik gestopt als voorzitter van het koor. Ten eerste is het heel veel werk, en ten tweede is de lol er heel snel af als er een paar tussen zitten die het leuk vinden om keiharde kritiek te geven als je een keer een fout maakt. Al de onzekerheid over werk en inkomen de laatste tijd en nu het vele werk, maakten dat ik dat er gewoon niet meer bij kon hebben. En natuurlijk is het zo, dat degenen die het meest kritiek hebben, geen zin hebben in de functie van voorzitter. Lekker makkelijk, veel kritiek geven en het zelf niet willen doen.

14 juni was het afsluitingsfeest van Tino op Storsteigen. Hij is nu zo goed als klaar. Omdat hij de 1e 2 jaar een speciaal leerprogramma had en daarna påbygg (2 jaar theorie, na de 1e 2 jaar praktijk) heeft gedaan, heeft hij wat praktijk gemist. Dat moet hij nog gaan doen van september tot november: werken met de paarden op Storsteigen plus nog een examen daarover. Als hij dat heeft afgerond, krijgt hij zijn diploma.
Tino tijdens het afsluitingsfeest


Omdat het nog onzeker is of hij financiele steun van het NAV krijgt (de noorse UWV), is hij voorlopig bij mij komen wonen. We zijn rond de tafel gaan zitten om regels op te stellen en de eerste anderhalve week is goed verlopen.




21 en 22 juni had ik een leuke yoga-opdracht in Savalen. Daar werden toen de aktieve gepensioneerden dagen gehouden en ik was gevraagd of ik gedurende die 2 dagen 5 yogalessen voor senioren kon geven. Natuurlijk kon ik dat! En het was helemaal superleuk! Het liefste zou ik voltijd als yogalerares willen werken, zo leuk vind ik het. De organisator heeft veel positieve reacties gekregen over mijn lessen en volgend jaar willen ze graag weer een beroep op me doen.

Afgelopen weekend (25 en 26 juni) ben ik dan echt begonnen bij Litun. Ik werd gelijk in het diepe gegooid. Ik werk in een huis met 4 bewoners. Er was te weinig personeel, waardoor ik het grootste gedeelte van de tijd alleen was met 2 van de 4 bewoners.  Bij het uit bed halen van 1 van de bewoners, die veel hulp nodig heeft, kwam er gelukkig iemand helpen. Al met al ging het niet slecht. Gisteren weer een dienst gedraaid en ik begin de routine bij die ene bewoner een beetje onder de knie te krijgen.

En nu zit ik even thuis. Ik zou eigenlijk moeten gaan werken bij die dame in Tynset, maar ik kon haar huis niet in. De voordeursleutel die altijd op een bepaalde plek ligt, lag daar nu niet. Aangezien ik haar telefoonnummer niet heb, heb ik, na 4 x aanbellen gedurende 10 minuten, maar een briefje in de deursponning gestopt. Ook mijn leidinggevende kan ik niet bereiken. Vervelend, zo'n situatie! Vanmiddag half 1 moet ik weer op Litun zijn voor een uitleg hoe het datasysteem werkt en daarna van half 3 tot half 10 een avonddienst draaien. Ook morgen weer zo'n dag: van 10 tot half 1 als BPA en vervolgens van half 3 tot half 10 weer een avonddienst. Lange dagen, maar met mijn bankrekening in mijn achterhoofd en niet al teveel bezigheden naast het werk moet het lukken. Gelukkig kan ik altijd wel een momentje vrij maken voor yoga, anders zou ik het niet vol kunnen houden. En ook Tino en Loreena helpen mee in het huishouden, dus dat betekend minder werk voor mij.

En last, but not least: de kittens. Daar gaat het heel goed mee. We hebben ontzettend veel foto's van ze gemaakt en er een heleboel gedeeld op Facebook. Ondertussen zijn de 2 jongetjes weg. De ene is vorige week naar zijn nieuwe eigenaresse gegaan en de andere gisteren. Dus nu hebben we nog 6 katten: Sammy, die zijn kids erg gezellig vind, Luna, die er niks aan vindt en helaas regelmatig ruzie heeft met Sammy, Elena en Emily, de poezen van Loreena en Elora en Amy, de 2 overgebleven kittens. Elora is van Loreena en Amy is nu van mij.







woensdag 18 mei 2016

Werk en koor

Behalve met kittens, waren er natuurlijk ook nog genoeg andere dingen te doen. Zoals de gewoonlijke yogalessen op maandag-, woensdag- en donderdagavond. De yogalessen voor ouderen op de woensdagmorgen (deze lopen best goed!) en de yogalessen op zaterdagmorgen bij het fitnesscentrum in Røros. En dan natuurlijk de baantjes als Omsorgsperson (in het Nederlands: verzorger) 8 uur in de week. Vanaf 1 juni is de yoga even voorbij, in verband met de zomerstop. Dus moest er een ander baantje komen, een zomerbaantje. Dus ik heb diverse sollicitaties verstuurd en verkeer nu in de luxe positie dat ik moet gaan kiezen, want ik heb diverse aanbiedingen gehad. De 1e was van Dølmotunet, het openluchtmuseum in Tolga, als servicemedewerker. Toen kreeg ik een aanbod van het bejaardentehuis in Tynset, wat ik afgeslagen heb, omdat ik het baantje in Tolga al had geaccepteerd. Maar toen kreeg ik ook nog een aanbod voor diensten bij Litun, het tehuis voor geestelijk en/of lichamelijk gehandicapten. Ik was daar al bekend, omdat ik verzorger ben voor 1 persoon daar. En dit baantje verdiend erg goed. Veel beter dan dat in Tolga. Dus eerst was het plan die beide baantjes te combineren. Maar nu kan ik per 1 juni ook voor 7 uur vast (!) in de week beginnen als BPA (Bruksstyrt Personlig Assistent). En dat laatste baantje is voor vast, dus ook na de zomer. Bij Litun kan ik na de zomer weekenddiensten gaan draaien, wat ook zeer lucratief is. Verder kan ik voor 3 uur in de week nog een schoonmaakbaantje krijgen bij iemand thuis, dus heb ik besloten het baantje in Tolga niet te doen. Het kan ook teveel van het goede zijn en ik ken mezelf :-)

Verder zijn Loreena en ik druk met het koor. 23 en 24 april hadden we een concert met Bettan, oftewel Elisabeth Andreassen. Voor Noren is zij net zo bekend als Marco Borsato voor Nederlanders. Zij is de zangeres van de Bobbysocks, die in 1985 het eurovisie songfestival wonnen met Let it swing: https://www.youtube.com/watch?v=GAOefRmvlqo

23 april was de generale repetitie, de toegankelijk was voor publiek, in Glåmos. Helaas kreeg ik hoofdpijn, die uiteindelijk resulteerde in een migraine, dus de 24e kon ik helaas niet meedoen met het concert in Selbu. Balen!


Tijdens de generale repetitie in Glåmos
In de kerk in Selbu.
14 mei hadden we dugnad (vrijwilligerswerk) in de Sætershallen in Tolga. Sneppen Cafe zoals het heette en het hield in dat koorleden eten en drinken verkochten aan het veilingpubliek, om zo de koorkas te spekken.

Pizza's verkopen om de koorkas te spekken.
 17 mei zongen we natuurlijk op de Nationale Feestdag in de kerk, het bejaardentehuis en Vidarheim en a.s. zondag 22 mei zingen we tijdens de inzegening van de nieuwe priester in Tolga. En dan nog even flink oefenen voor de concerten eind juli die we dan gaan geven. Kortom: we zitten niet stil!

17 mei: noorse deerne en zeeuws meisje

In de kerk in Tolga voor de dienst begint.
 

In de optocht





Kittens

Op 7 april j.l. werden we verblijdt met de geboorte van 4 kittens. Elena, 1 van de poezen van Loreena, beviel die dag van 4 heel verschillende schattige en hele kleine poesjes: 2 jongetjes en 2 meisjes.






We hebben de afgelopen 7 weken dan ook heel veel doorgebracht met ons hoofd boven het nest om maar niets te missen van dat schattige spul. We hebben ze ook maar namen gegeven, want nummer 1 of nummer 2 klinkt niet echt leuk. Ze heten voorlopig: Bolly, Sparky, Amy en Elora. We hebben inmiddels besloten dat we Amy en Elora houden en voor Bolly en Sparky hebben we inmiddels al een nieuw tehuis, waar ze naar toe gaan als ze tussen de 10 en 12 weken zijn. En dan nu een heleboel foto's, vanaf de 1e week tot nu:


   























Amy








Elora




Amy







 

Elora en Amy



Bolly


Op een rijtje: vlnr Elora, Amy, Sparky en Bolly